به گزارش مشرق، جواد فروغی، تیرانداز المپیکی ایران که در مسابقات تپانچه بادی قهرمانی آسیا، سهمیه المپیک ۲۰۲۰ و مدال برنز آسیا را کسب کرد، مدتی است تمرینات آماده سازی خود را برای حضور در المپیک آغاز کرده است. او در یکی از بیمارستان‌های تهران پرستار است و در طبقه منفی دو همان بیمارستان تیراندازی را آغاز کرد اما اکنون سهمیه یکی از بزرگترین رویدادهای ورزشی را گرفته است.
بیشتر بخوانید:
تعداد سهمیه‌های المپیک ایران با رکوردی خاص
فروغی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ بیان کرد: این سهمیه را در مسابقات قهرمانی آسیا که آخرین مسابقه برای کسب سهمیه بود، گرفتم. تمام کشورها با قدرت شرکت کرده و به گونه‌ای روی چینش نیروهایشان تمرکز کرده بودند که سهمیه بگیرند.
او در ادامه افزود: از کسب سهمیه خوشحال هستم. این اولین سهمیه در تاریخ تیراندازی ایران است که با کسب مدال همراه بود. ما سهمیه‌های دیگری هم داشتیم اما من ضمن اینکه سهمیه گرفتم مدال آسیایی هم کسب کردم که به نوعی تاریخ ساز شده است. به همین دلیل خیلی خوشحال هستم و امیدورام که در المپیک هم مدال بگیریم.
این تیراندازی در مورد مدال آوری در المپیک بیان کرد: ۹۵ درصد حریفان اصلی ما آسیایی و از کشورهایی چون کره‌جنوبی، چین و هند هستند، در قاره‌های دیگر تیرانداز مطرح کمتری داریم که در درجه دوم اهمیت هستند. در مسابقات آسیایی رقابتی جانانه با این کشورها داشتیم و خوشبختانه آنها را کنار زدیم به گونه‌ای که با کسب مدال سهمیه المپیک را به دست آوردیم.
او در ادامه افزود: به نوعی می‌توان گفت که در قطر نوعی مسابقات جهانی داشتیم و سندش این است که در همین مسابقات یک تیرانداز از کره شمالی رکورد المپیک را شکست. سطح مسابقات فوق‌العاده بالا بود به گونه‌ای که دو نفری را که من پشت سر گذاشتم دارای طلای المپیک بودند بنابراین اگر همین نفرات را در المپیک داشته باشیم، می‌توان به کسب مدال امیدوار بود.
اردوها هنوز المپیکی نیست
فروغی در مورد وضعیت اردوهای تیم ملی گفت: دو مرحله اردو برگزار کردیم و به زودی اردوی سوم هم شروع می‌شود. هر چند اردوها منسجم‌تر شده است اما هنوز تا زمانی که شکل المپیکی به خود بگیرد، فاصله دارد و در واقع قالب اصلی را پیدا نکرده‌ایم. احتمالا بعد از عید از نظر روانی، تجهیزات، نوع فشردگی، تمرکز و سایر موارد به قالب اصلی المپیکی می‌رسیم و منسجم‌تر خواهیم شد. در کل مشکل خاصی نداریم و فقط باید کمی در این اردوها زوایه دیدمان المپیکی‌تر شود.
او در پاسخ به این سوال که منظورتان از اینکه باید زاویه دیدتان المپیکی‌تر شود، چست؟ بیان کرد: بحث تجهیزات، امکانات، پشتیبانی‌های معنوی، بحث‌های روانشناختی، مادی، تغذیه، استراحت‌ها، نیازهایی چون آرام سازی، بدنسازی و مواردی از این قبیل است که باید اردو را به مثابه این ببینیم که به المپیک نزدیک‌تر می‌شویم. این دیدی المپیکی است که ورزشکار خود را مخصوص المپیک بداند.
قرار است سلاحم را تعویض کنم
تیرانداز المپیکی در مورد وضعیت سلاح خود و ضرورت تعویض آن برای المپیک بیان کرد: سلاح من قدیمی است و چندین بار هم مرا با مشکل مواجه کرده است. مشکلات سلاحم از سال قبل شروع شده و چند گیر داشت که آنها را برطرف کردم. خوشبختانه مشکل اساسی ندارم و توانستم تا الان مشکلاتش را برطرف کنم اما فدراسیون قول داده و در صدد است که در اولین فرصت یک سلاح برایم بخرند تا حتی در مسابقات هند که قبل از پایان سال انجام می‌شود، سلاح جدید داشته باشم.
او در این مورد افزود: نمی‌گویم که اگر سلاحم عوض نشود به مشکل برمی‌خورم اما احتمال ایجاد مشکل در آینده وجود دارد و نمی‌توان ریسک کرد. در نتیجه بهتر است که با سلاح نو به میدان بروم. هزینه سلاحی مورد نظرم حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان است.
تیراندازی را در بیمارستان شروع کردم!
تیرانداز المپیکی ایران با بیان اینکه کارشناس پرستاری است، افزود: تیراندازی را در طبقه منفی دو بیمارستان به صورت کاملا اتفاقی شروع کردم. برای اولین بار سال ۸۹ یا ۹۰ بود که تپانچه بادی را به من نشان دادند تا تیراندازی کنم، در همان تجربه اول حدود امتیاز ۸۵ زدم و کسی که مسئول بود از من خواست تا پیگیر باشم. تشویق او باعث شد تا سراغ تیراندازی بروم و با مربگیری آقای خدابنده لو کارم را شروع کردم.
فروغی در مورد شباهت‌هایی که تیراندازی و پرستاری دارند گفت: کار پرستاری همیشه دقت عمل پرستار را می‌طلبد که این دقت عمل در تیراندازی هم موثر است. از طرف دیگر بحث آرامشی است که باید در وجود پرستار باشد، تیرانداز هم باید آن را به نوعی داشته باشد. تیراندازی ضمن اینکه آرامش می خواهد، آرامش هم می‌دهد به همین دلیل پرستاری از نظر آرامش و دقت به تیراندازی نزدیک است. هر چند بی‌خوابی‌های شبانه گاهی من را آزار داده است اما در کل به این شرایط عادت کردم.
